Al snel bleek de vergissing. Pittige heuvels, slecht wegdek, veel zand, veel gaten: we schoten niet echt hard op. Onderweg werd ik ingehaald door een auto, met wegwerkers. Vanuit de auto gooide iemand zwarte korrelige smurrie op gaten in de weg, een ander plette de smurrie met een schop. De kuilen werden getransformeerd in hobbels.
Voorbij Pischanka sloegen we de weg naar Kodyma in de provincie Odessa in. Het hopeloze wegdek van witte stenen en zand slingerde zich adembenemend mooi langs de groene velden. Vanaf een vergane kolchoze staarde een arbeider glorieus over de eindeloze akkers. Veel mensen of auto's zagen we verder niet. Ook winkeltjes, waar ze koffie verkochten, bleken in dit gebied niet dik gezaaid.
Uiteindelijk kwamen we terecht in Serby. 'Toeristi', hoorde ik twee vrouwen zeggen, en dat we verkeerd fietsten. Ik vroeg hen waar we koffie konden drinken. Ze hadden zelf een winkel. Het duurde niet lang of de hele familie en menig dorpeling vertoonde zich in de winkel om naar de toeristi te kijken. De oudste dame vertelde over de tijd dat ze in Odessa naar school ging en dat haar dochter nu in Roemenië woonde. Een van de kinderen stelde verlegen, daartoe aangezet door haar oma, een paar vragen in het Duits. We werden door de hele familie uitgezwaaid.
Met 780 hoogtemeters in de benen bereikten we Kodyma. We aten we nog een ijsje op een terras nabij het station. Een jonge man lag voorover zijn roes uit te slapen, een andere man zwalkte dronken van tafel naar tafel om nog slokjes bier uit de niet opgeruimde flesjes te drinken. Het was een treurig gezicht. Later hoorden we dat het een feestdag was. Met hulp van dorpelingen vonden we een hotel, dat in een soort multifunctioneel gebouw was ondergebracht. Er was gelukkig nog een kamer beschikbaar. Wel moesten we er zelf ons bed opmaken. Dat was weer eens wat anders.
We fietsten ruim 56 kilometer, https://www.strava.com/activities/603898274
Reageren is mogelijk via het blog of per e-mail naar beelceem@me.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten