Stijgen en dalen

We besteedden veel tijd aan het uitpluizen van de juiste route, wat vooral kwam door de slechte wifi-verbinding. Onze zorg was of we wel tijdig een hotel konden vinden. Uiteindelijk kozen we voor een noordelijke route, omdat daar wat grotere plaatsen leken te liggen. Dat hebben we geweten! 

Vrijwel meteen na de start lag de weg als een muur voor ons en steeg op sommige plekken wel dertien procent. Met twee recupereerstopjes van een minuut lukte het om de klim van zo'n twee kilometer fietsend af te leggen. Het was de heftigste, maar niet de enige berg. Het landschap steeg en daalde en bij minstens vijf beklimmingen dacht ik: had ik maar een racefiets en geen bagage.

Er was op de route weinig verkeer. Hoewel sommige stukken weg goed te berijden waren, passeerden we ook dorpen, waar nog oude klinkers door drie lagen verrot asfalt staken en hobbelden we tijden over wegen die van noodreparaties aan elkaar hingen. Onderweg ging mijn fietstas voor de tweede keer stuk. Een schroef was losgetrild door het geweld van de weg en de tas hing nog maar half aan mijn bagagedrager. Met een spin zetten we hem muurvast, dat scheelde veel geklapper. 

Het heuvelachtige landschap bezorgde ons wel mooie uitzichten. De Oekraïners hadden ook zelf ooit moeite gedaan om hun omgeving te verfraaien. We zagen twee afgedankte vliegtuigen die als objecten langs de weg waren tentoongesteld. Ook passeerden we met mozaïek beklede bushokjes, die nog uit de communistische tijd stamden. Vele ervan waren in verval. Dat gold ook voor de wachttorens die we nog geregeld onderweg zagen. 

De grotere plaatsen op de kaart bleken in werkelijkheid dorpen en er zat niks anders op dan toch naar naar de stad te rijden, waar zeker een hotel was. Daardoor moesten we meer dan honderd kilometer afleggen. Omdat we laat waren vertrokken was het al tegen achten 's avonds eer we arriveerden in Kryzhopol. Het fietste wel prettig, zo laat, in warm zonlicht, op een rustige weg met oude vrouwtjes en hun koeien in de berm. Het hotel was echter vol, vanwege 'iets' van de Europese Unie. 

De receptioniste belde een ander hotel, waar we wel terecht konden. Eenmaal daar aangekomen bleek het een wat aftands gebouw. De uitbaatster verhoogde de afgesproken prijs nog snel met 50 grivna. En om 22.00 uur ging de buitendeur van het hotel op slot en moesten we binnen zijn. Maar de kamer was prima en onze fietsen stonden veilig binnen. 

We fietsten ruim 103 kilometer, https://www.strava.com/activities/602856840

Reageren kan via het blog of per e-mail naar beelceem@me.com.