Er gebeurde niet veel

In Lauda sliep ik goed. Anders dan in de meeste verblijven stond hier voor het ontbijt de tafel gedekt. De gastheer bereidde een heerlijk zachtgekookt eitje en draafde rond met potten koffie en thee. Het was een vriendelijke man, al beklaagde hij zich graag. Over de boeking-sites, die je geld kostten en waar je niet meer zonder kon, over de gasten die wegbleven, over de politiek, die het de hardwerkende ondernemer moeilijk maakte. Het werd de hoogste tijd om te vertrekken.

Ik had een korte rit voor de boeg, naar Rothenburg ob der Tauber. De streek langs deze rivier heet de Romantische Straße en trekt veel toeristen aan. Het landschap was prachtig, heuvelachtig met bloeiende fruitbomen en deed me vooral aan Zuid-Limburg denken. Ook nu moest ik weer stevig klimmen.

Onderweg beleefde ik niet veel. Ik kwam langs een houtzagerij, waar een oude baas van tegen de negentig nog aan de slag was. Andere werknemers zag ik er niet. In Weikersheim stopte ik bij een bakker, die ook een terras uitbaatte. Er liepen veel Japanners rond. In het stadje staat een enorm kasteel, met een grote tuin. Een bezoek leek me de moeite waard, maar ik nam er de tijd niet voor. Het weer begon om te slaan en ik voelde voor het eerst sinds mijn vertrek een paar spetters regen.

Af en toe werd ik ingehaald, vaak door mensen op elektrische fietsen. In de verte zag ik een stel hun fietsen omhoog duwen. Het bleek een helling van 15%. Ik kwam deze fietsend op, wat me enorme voldoening schonk. Bij Rothenburg nam ik echter een verkeerde beslissing door niet de weg te blijven volgen, maar een keienpad rechtstreeks het stadje in te nemen. Halverwege trok ik het niet meer. De grootste inspanning was de resterende 50 meter mijn fiets met te zware bagage omhoog duwen.

Rothenburg is een bijzondere stad, vol oude gebouwen en vergulde uithangborden. De stad is stevig gerestaureerd en geconserveerd na deels te zijn gebombardeerd en afgebrand in de oorlog. Net als in Weikersheim wemelde het hier van de Aziaten. Ik struinde wat door de straten en kwam één pand tegen dat nog zichtbaar onderhoud nodig had. Ook trof ik een verkeersbord aan dat toegang verbood aan paard en koets. Die zag ik er dan ook niet. In een trattoria at ik verse pasta. Die was met liefde bereid. De dag zat erop.

Mijn route is te zien op https://www.strava.com/activities/571560563