De laatste etappe naar Wenen was relatief kort. Dat kwam goed uit, want na een paar coöperatieve dagen blies de wind nu weer pal in het gezicht. In een rustig tempo werkte ik de kilometers af. Tientallen van het soort saai, maar ook interessantere stukken. Intussen genoot ik volop van de vegetatie, ik zou me wel dagelijks een Oostenrijks veldboeket wensen.
Ik was nog niet lang onderweg, of ik kreeg gezelschap van een groep andere fietsers. Ineens herkende ik een dame op een elektrische fiets. En ja, ik was weer omgeven door de club uit Trento. Oppassen geblazen! De Trentoclub had een gemiddelde leeftijd die minstens gelijk was aan die van mij en was voorzien van mountainbikes, aangeklede racefietsen en elektrische exemplaren. Ze waren me nauwelijks voorbij (nog net geen kop-staartbotsing) of ze stopten onverhoeds en dwars over de weg. Via de berm kon ik ze voorbij.
Even pauzeren leek me de beste manier om de club te ontlopen. Bij een Bierstube onder de rook van een energiecentrale was het behoorlijk druk en gingen om half 11 al de borden met worst en pullen bier over tafel. Ik hield het bij koffie en Käsetorte.
Halverwege kwam ik in Tulln langs het Egon Schiele museum. Nu gaan het fietsen en steden of musea bezoeken voor mij niet goed samen. Het is als willen doorgaan en blijven tegelijkertijd. En omdat er kilometers gemaakt moeten worden -wil ik Odessa bereiken binnen de tijd die ik heb- dan wint meestal het doorgaan. De rustdagen zijn voor de culturele voeding.
In Tulln stapte ik toch af. Het was een aangename onderbreking. Het museum was klein, gaf inzicht in de levensloop en de kunstenaarscarrière van Schiele en liet enkele vroege werken zien. Ook zijn relatie met Gustav Klimt en diens aansporing om zich aan te sluiten bij de Secession-beweging kwam aan bod. Nog geen halfuur later ontving ik een berichtje van vriendin Inge om in Wenen toch vooral het Secessiongebouw te bezoeken.
In Wenen betrok ik een kamer in een groot appartement, waar drie jonge dames van de AirBnB-generatie wonen. Het was alsof ik weer een student was, met gedeelde voorzieningen, maar ook fijn om weer even in een gewoon huis te zijn, mijn was in een wasmachine te stoppen, thee te zetten en over gewoon internet te beschikken. Ik dwaalde later door de stad, at mijn duurste maaltijd van deze reis, en besloot toch maar op tijd te gaan slapen en mijn energie te sparen voor de dag erna.
Ik fietste 75 kilometer en ben ongeveer halverwege Odessa. De route is te zien op https://www.strava.com/activities/581127406
Reageren via het blog kan helaas alleen met een Googleplus account. Reageren per e-mail kan ook via beelceem@me.com, die berichten komen zeker aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten