Rugwind

Om kwart voor een 's middags stonden er nog bitter weinig kilometers op de teller. Dat kwam door het veer en omdat het te gezellig werd. Ik moest naar de zuidkant van de Waal. Het voetveer bij Doornenburg was nog niet in de vaart. Het veer over het Pannerdens Kanaal voer af en aan, behalve toen wij - mijn vriendin Inge fietste een eindje mee - arriveerden. Grote rijnaken kregen voorrang. Daar begon het wachten. We misten het veer van Pannerden naar Millingen, dat maar één keer per uur de overtocht maakte, en moesten ons in de soms snijdend koude wind amuseren met het lezen van bordjes.

Daarna maakten we kilometers langs dijken, poelen en dorpen tot Kleef, waar we pauzeerden en afscheid namen. Ik had nog zeventig kilometer voor de boeg. Gelukkig werd ik geholpen door de wind, die grote delen van de route zachtjes in mijn rug blies. Ik zoefde over de weg, de Rohloffnaaf spon als een tevreden kat. Ik probeerde het geluid van vogels te onderscheiden, maar kwam niet verder dan de merel en de gans. In een sappige wei vol paardebloemen stonden kersenbomen in bloei. Een streep zonlicht viel over de koeien, achter hekken, in een stal tegenover het weitje.

Xanten heb ik erdoor gejast, vanwege de tijd. Jammer was het wel, want het is een prachtige plaats. Ik passeerde de voormalige Romeinse vesting Colonia Ulpia Traiana en ook het stadje zelf was schilderachtig mooi. Met een ouder echtpaar raakte ik aan de praat. Zij staarde dromerig in de lucht, sloeg haar handen in elkaar en zuchtte, nadat ze mijn uiteindelijke reisdoel vernam: 'Aah, Odessa. Wunderschön'.

Voorbij Xanten volgde de enige serieuze heuvel van mijn reis, tot nu toe. De eerste testcase voor mijn fiets die in zijn leven niet veel meer dan bruggen en veerhellingen op en af hoefde. Erg steil was de weg niet, hooguit 5 procent, maar wel lang. Ondanks mijn overload aan bagage ging het fantastisch.

In Alt-Homberg had ik een hotel geboekt, gehuisvest in een voormalige apotheek. Mijn fiets werd in de etalage gestald, wat me toch lichtelijk verontrustte. Toch heb ik het maar zo gelaten. Het was al half 9 toen ik langs de Rijn liep, op zoek naar het mij geadviseerde restaurant in de voormalige Hebeturm. De ondergaande zon legde een gouden glans over de stad. Een mooi einde van de dag.

Mijn route kunnen bekijken op https://www.strava.com/activities/564155878