Samen verder

Het buitenrestaurant opende pas om 10.00 uur en ik was de enige klant. Hoewel er wel vier mensen rondliepen, waarvan één bij een bakker broodjes haalde voor eigen consumptie, duurde het zeker een halfuur eer mijn ontbijt werd geserveerd. Het was wel de lekkerste croque madame die ik ooit at. Toen ik vertrok was het restaurant weer leeg.

Ik wilde mijn haar laten knippen, maar ik staakte die poging nadat drie kapperszaken geen tijd hadden en ik neusde in enkele winkels. Rond 12 uur arriveerde Richard, die al vroeg vanuit Eindhoven was vertrokken en zijn fiets in een overzichtelijk pakket had meegenomen.

We struinden door Boedapest en keken onze ogen uit. We kwamen terecht bij een restaurant waar het eten heerlijk was en waar ik de mij aangeraden Tokai asza 5 puttonyos dronk. De zon scheen, de gebouwen schitterden, schildwachten paradeerden en hielden halt rond een vlaggenmast voor het parlement, een fontein spatte op.

Het was een fontein met een rechthoek van water, die je reactievermogen testte. Op steeds wisselende plekken en voor verschillende duur verdween het water en kon je in de waterkring stappen. Je kon pech hebben, net over de waterlijn te stappen, als de fontein weer opspoot. Dat overkwam mij.

Later die avond togen we nog even de drukte in en daarna kon ik de slaap niet vatten. Straks vertrekken we samen, voor het avontuurlijkste deel van de reis, waar er geen door anderen voorgereden of uitgezette route is.

De afgelopen dagen had ik me vaker de vraag gesteld, of ik echt in mijn eentje tot Odessa had willen doorfietsen. Ondanks de drukte op sommige wegen, fietste ik vaak op afgelegen paden en zag ik tijdenlang niemand. De gedachte dat ik onderweg pech zou krijgen of dat me iets zou overkomen maakte me in toenemende mate bezorgd. En op voorhand was ik al bang voor Roemeense zwerfhonden met rabiës.

Het denken over fietspech hield en houdt overigens meer mensen bezig. Ik kreeg er via de WhatsApp en e-mail al verschillende vragen over. Voor we straks vertrekken, moet ik echt mijn fietsbanden oppompen, ze zijn wat zacht geworden in de afgelopen weken en het profiel van de achterband begint al wat vager te worden. Ik heb twee weken rondgereden met een spiegeltje dat niet goed vastzat, voordat ik ontdekte dat ik de inbussleutel aan de verkeerde kant van de schroef zette. En ik heb met mijn vingers een stelschroefje moeten aandraaien omdat ik een handrem wat te ver moest aantrekken.