Tegenwind

Ook vandaag vertrok ik iets later dan ik had gehoopt. Toch stond ik al vroeg op. Deze ochtend waren het verhelpen van de chaos op mijn kamer en de zoektocht naar een verdwenen sok de grote tijdslurpers. Afijn, gaandeweg verwacht ik steeds meer routine op te bouwen in het uitpakken en weer opbergen van mijn spullen.

De zuidoostenwind zorgde voor een zonnige dag en Hemelsvaart voor veel mensen op de been. Mijn route voerde voornamelijk in zuidoostelijke richting. In Keulen was het druk, daarna werd het iets rustiger, maar niet bijzonder mooi. Ik werd al vroeg gepasseerd door twee mannen in rode jacks, met rode fietstassen. Ze knikten naar me. De petrochemische industrie was ook zuidelijker, bij Wesseling, weer volop aanwezig. Prachtige waterdichte fietstassen en ademende regenkleding hebben zo zijn prijs. Daar reed ik voorbij aan de rode mannen, die er pauzeerden. 'Bis gleich', zei een van hen.

Verderop langs de Rijn wemelde het van het volk, te voet, op de fiets. Sommige stukken waren een soort boulevards, overdekt met terrassen, waar ik alleen te voet langs kon. Waar het even rustiger werd kon de wind zich uitleven, die alle ruimte kreeg van de brede rivier. Ik werd er sjagrijnig van. Het schoot niet op en ik had me vergist in de afstand, twintig kilometer meer dan ik had voorzien.

Een enkele keer voerde het pad van de rivier af, door het groen. Dan hoorde ik weer vogels en werd het stiller. Op een bankje bij Remagem stopte ik om uit te rusten. Een bankje verder zaten de rode mannen. Bij een biertent vlak achter me haalde ik koffie in een kartonnen beker. Op dat moment kwam een vrachtschip, volgeladen met tractoren en auto's, voorbij. Ik maakte er een foto van. Vervolgens bleek mijn koffie verdwenen, op de grond gewaaid.

Ik probeerde mezelf te dwingen tot positieve gedachten, maar ik wist er niet zo veel te bedenken. Pas na Andernach werd het iets rustiger en was er weer meer groen. Daarna kwam ik langs een weitje waar ik helemaal alleen was. Het was er prachtig, ik zag er een vogel met een gele kop en een bruin lijfje. Ik stopte er even om te rusten. Op dat moment kwamen de rode mannen weer voorbij. We maakten kort een praatje. Daarna fietsen ze vooruit, wat prachtig was, twee rode vlekjes omgeven door groen.

Het weitje maakte mijn dag goed. Koblenz bleek een prachtige stad en het hotelpersoneel was zeer vriendelijk. In een hip café at ik vegetarisch, met gnocchi en gebakken geitenkaas. Een groot glas bier leste de dorst. Ik lag vroeg in bed, doodmoe en tevreden.

Mijn rit bekijken kan op https://www.strava.com/activities/566444793